වලාවක කතාවක්

අහස මත දඟ කරන ඔහේ පාවී දුවන

පුළුන් බඳු විලාසෙන් උස්ම කඳු වැටි සිඹින
සැහැල්ලුය ඔබ සිතන, ලොවක කඳුලැල් දරන
තවත් දහසක් අතර වලාවක් වෙමි මමද

අඳුර අතරේ කිමිඳ එතෙන්නෙමි ඔබ අසල
නිහඬවම තුරුළු කර සනසවන්නෙමි රැයක
දුක් හීන ගෙන අතට ඔබේ මතකෙන් දුරට
පියඹ යමි මම ඈත, ඔබෙන් තව තව ඈත

ඔබේ දුක නිති අසමි කඳුළු බිඳු රැස් කරමි
කඳුළු කුස පුරෝගෙන දුකට එහෙ මෙහෙ ඇදෙමි
ඔබේ කඳුලින් පෙඟුණු ඔබේ දුක් පණිවිඩයෙ
අයිතිකරුවන් සොයමි පාවි පාවී බෙදමි

මීට පෙර සිතුවාද මේ හඬන මේ වැස්ස
ඔබේ හිතවතෙකුන්ගේ කඳුලින්ම හඬන බව
නපුරු හඳවත් අතර ඉපදිලා මා වෙතට
ඇදෙන අකුණක පහර මා පුපුරා හ‍රින වග