Monday, September 18, 2017

මං බතලියෙක් වූ හැටි.



සෙනෙහස් කුසුම් ආයෙත් පටන් ගද්දි, දැන් මං සෑහෙන්න ලොකු වැඩිහිටියෙක්ය ඒ නිසා මගේ දැක්ම හා ලිවීම වෙනස් වේවි කියල මහ ලොකුවට පුරසාරම් කියල පටන් ගත්තට මොකෝ ඔන්න මං ඉස්සෙල්ලම කියන්න යන්නේ මගේ චූටි කාලේ කතාවක්.
මං මීට කලින් මොන්ටිසෝරි යන්න පටන් අරන් තල්ලුකරන ළමයෙක් වුණ කතාව කීව මතක ඇතිනේ. තල්ලු කරන ළමයා කියන්නේ මට හා හා පුරා කියල වැටුනු පලවෙනි නම(ඔව් ඔව් අම්මයි තාත්තායි දාපු නමට පස්සෙ යාලුවෝ දාපු නම). එතකොට ඉස්කෝලේ එකේ පන්තියට වැටුනම මට යාලුවෝ කීවෙ බතලී කියල. ඇත්ත වශයෙන්ම කියනව නම් බතලී කියල විරුදාවලිය ලබන්න ඕනේවටත් වඩා සුදුසුකම් මට තිබ්බා(පන්තියේ බහුතරයක් ඇටකටූස්ලා වීම හැර) දැන් කියන්න යන්නේ කොහොමද මං බතලියෙක් උනේ කියන එක තමයි.
මාත් ඉතින් චූටි කාලේ අනිත් චුට්ටෝ චුට්ටියෝ වගේම කෑම කන්න හොර කෙල්ලෙක් තමා. අපෙ අම්මාගෙත් හිතෙත් තියෙන්නඇතිනේ බෝල ගෙඩියක් වගේ කෙලි පොඩ්ඩක් ගැන. ඒත් ඉතින් මට කවන්න ගත්තම අපේ අම්මටත් කෑම එපා වෙනතරමටම මං කෑම වර්ජනය කළා. අම්මා බත් ගුලියක් හදාගෙන මගේ කටට තියන කොටම මං ප්‍ ර් ර් ර් ගානවා. එතකොට බත් ටික සට සට ගාල බිම.  ඔන්න අම්මා කුරුල්ලන්ට සමනළයන්ට අඬගහන්න පටන් ගන්නවා. "කුරුල්ලෝ ලේනෝ මෙහේ එන්ඩෝ. මේ ළමයා කන්නේ නැතෝ. කෑම කවන්න එන්ඩෝ''.
 මට මොකෑ ඉතින් මං මීක් නෑ. ඊ ලඟට අපේ අම්ම අඬ ගහන්නේ බිල්ලන්ට. අනේ ඉතින් එක බිල්ලෙක් නෙමේ බිල්ලෝ දහයක් ආවත් මොකද කියල මං කට පියාගෙනම ඉන්නවා.
ඔන්න අම්මා එයාගේ අන්තිම තුරුම්පුව ගහනවා. ''බත් කෑවොත් ලස්සන කතාවක් කියනව කනවද?''
''කතාවක්. කා ගැනද?''
''කිරී කියල ඔයා වගේ ළමයෙක් ගැන.''
ඔන්න ඒ පාර මගේ කට චූට්ටක් විතර ඇරෙනවා. අම්මා අලී කටවල් දෙකක් විතර කවල කතාව පටන් ගන්නවා.
''ඔන්න එකෝමත් එක රටක හිටියා කිරී කියල ගෑණු ළමයෙක්. මේ ළමයා කෙට්ටුම කෙට්ටුයි.
ඒ ඇයි දන්නවද?''
''ම්හු'' මං තව බත් කටක් හපන ගමන්ම උත්තර දෙනවා.
''එයා බොන්නේ කිරි විතරයි. බත් කන්නෙම නෑ. උදේටත් බොන්නේ කිරි දවල්ටත් කිරි රෑටත් කිරි. කිරි බොන ළමයි හොදටම කෙට්ටු වෙනවා. ඒ විතරක් නෙමේ උස යන්නේ නෑ. ලොකු වෙන්නේ නෑ. සෙල්ලම් කරන්න විදියක් නෑ ඇඟට පණක් නෑනේ ඉතින්.
ඉතින් කිරීගේ අම්මා කියනවලු දුවේ මං රසට කෑම හැදුවා බත් කන්න එන්න කියල. ඒත් කිරී බත් කන්න බෑම කියනව. කිරී කිරි නම් බොනවලු නිතර.''
ඔය වෙද්දි ඉතින් බත් පිඟානෙන් බාගයක් විතර අම්මා මගේ බඩට දාලලූ. මං කට ඇරන් කතාව අහනවලු.
''කිරීගේ අත පය කෝටු වගේ. එක දවසක් ලොකු හුළඟක් ආවා. ඒක හරි ලොකූඌ හුළඟක්. ගස් එහෙම හයියෙන් වැණුනා. මේ හුළඟට කිරී එකපාරටම අහු උනාලු. හුළගෙ වේගේ වැඩි වෙන්න වැඩි වෙන්න කිරී අහස උඩටම ගියා.''
''ඉතින් අම්මේ කිරීට මොකො උනේ.''
''දැන් කිරීගේ අම්මයි තාත්තයි අඬ අඬා කිරීව හොයනව ගම වටේම. ඒත් කිරී නෑ.''
''ඉතින් අම්මේ කිරීට මොකො උනේ.''
අපේ අම්මා කිසි කලබලයක් නෑ. දැන් නම් බත් පිඟාන ඉවර වෙන්න ඔන්න මෙන්න.
''කිරී හුළගේ ඈතට ඈතට ගිහින් හුඟාක් දුර ගිහින් බිමට පා වෙලා වැටුනා. කිරී වැටුනේ වෙලකට. වෙලේ තිබ්බ මඩ කිරීගේ ඇඟ හැම තැනම. ''
''ඊට පස්සේ කිරී අම්මල හොයා ගත්තද.'' මගේ මූණත් ඇඬෙන්න වගේ. බත් පිඟානත් ඉවර නිසා අම්මා ප්‍ර්‍රීතිමත් අවසානයක් කිරීට දෙනවා.
''ඔව් පුතේ. බිම වැටිල අඬ අඬ ඉන්න කිරී දකින මාමාලා වගයක් කිරීගේ අම්මටයි තාත්තාටයි දුවන් ඇවිත් කියනව. තාත්තා කිරීව වඩාගෙන ගෙදර එනවා.
හැබැයි එදා ඉදන් කිරී හැමදාම බත් කනවා. බත් කාලා ලොකු වෙලා ඇඟට හයිය ලැබෙනවා. ඊට පස්සේ කොච්චර හුළඟ ආවත් කිරී ගහගෙන යන්නේ නෑ.''
දැන් ඒ කතාව ඉවරයි. අතුරු කතාව ළමයින් තරබාරු වීම. අද වෙද්දී පාසල් වයසේ පුංචි දරුවන් තරබාරු වීම විශාල ප්‍රශ්නයක්. ඒ ඇයි දන්නවද? ළමා වයසින්ම දියවැඩියාව, අධි රුධිර පීඩනය වැනි බෝ නොවෙන රෝග රැසකට මුහුණ පානවා. පුංචි වයසින්ම අසනීප ගොඩකට මුහුණ පාන දරුවන් ඉන්න රටකට අනාගතයක් කොයින්ද.
ඒ විතරක් නෙමේ සෙල්ලම් කිරීම වගේම එලිපහලියේ කරන ක්‍රියාකාරකම් වලින් මේ දරුවන් අසමත් වෙනවා.ඉතින් ළමයින්ගේ ළමා කාලය ඔවුන්ටත් නොදනිම අහිමි වෙනවා.
අද කාලේ දරුවන් රුපවාහිනියට වීඩියෝ ගෙම්ස්වලටම යොමු වෙලා. ඒ විතරක් නෙමේ රස කාරක ලුණු සීනි තෙල් වැඩිපුර තියෙන කෑම  හා ක්ෂණික කෑමට මේ අය වහ වැටිලා. ව්‍යායාම රහිත අධිවේගී කාල සටහන් වලට හිර වෙලා.
මේ හැමදේම ඔබේ දරුවා රෝගී කරවන්න හේතු.
මදක් සිතා බලන්න. බෝල ගෙඩියක් වගේ දරුවෙක් හුරතල් ලස්සනයි තමයි. ඒත් මේ දරුවන්ගේ අනාගතය එතරම් ලස්සන නොවේවි.

Sunday, September 17, 2017

ආයෙමත් සෙනෙහසින්

කාලයක් තිස්සෙ සෙනහස් කුසුම් පිපුණෙම නැති තරම්. ඉදල හිටල කවි මලක් දෙකක් ගෙනත් දැම්මත් ඒක සාර්ථක බ්ලොග් ලිවීමක් උනේ නැති බව අවංකෙන්ම පිලි ගන්නවා. බ්ලොග් ලියවිල්ලයි බ්ලොග් කියවිල්ලයි පිස්සුවෙන් වගේ කරපු කාලයක් තිබුනා තමයි. ඒත් ඉතින් වැඩ තියෙනකොට ඉහ උස්සන්න බැරි තරමට වැඩත් වැඩ නැතිකොට ඉහ උස්සන්න හිතෙන්නෙ නැති තරමට කම්මැලිකමත් තිබ්බ නිසා බ්ලොග් වැඩේ අත ඇරිලම ගියා. සෙනෙහස් කුසුම් යායම පර වෙලා වල් බිහි වෙලා. ඔයාට විතරක් නෙමේ මටත් මේක අමතක වෙල තිබ්බේ.

දැන් ඔන්න වල් කොටලා සුද්ද බුද්ද කරල ආයෙමත් සෙනෙහස් කුසුම් පටාආන් ගන්නයි හදන්නේ.
අවුරුදු ගානකට පස්සේ ලියන හින්දා මාත් අවුරුදු ගාණකින් මැචුවර් වෙලා අත්දැකීම් ගොඩක් එකතු කරන් ඉන්න එකේ ලිවීම වෙනස් වේවි.
කාලෙකින් නොලීව එකේ ඔන්න අත දිග ඇරල ලියන්නයි හදන්නේ. ඔව්.....
ආයෙමත් සෙනෙහසින්.